Incoterms w umowach międzynarodowych
Transakcje międzynarodowe obarczone są dużym ryzykiem. Ryzyko zawierania umów międzynarodowych może wiązać się z wieloma czynnikami. Po pierwsze z nieznajomością języka kontrahenta, co w znacznym stopniu utrudnia współpracę.
Po drugie z brakiem wiedzy na temat zwyczajów handlowych obowiązujących kraju partnera biznesowego.
Po trzecie i najważniejsze z nieznajomością przepisów prawa drugiej strony kontraktu.
Nie bez znaczenia dla bezpieczeństwa transakcji zagranicznej pozostaje również możliwość wykorzystania przez partnera zagranicznego luk w prawie. Znacznie lepsza znajomość własnego prawie, stawia go bowiem w uprzywilejowanej pozycji, a dla strony przeciwnej wiąże się z reguły z bolesnymi konsekwencjami finansowymi.
Na ratunek przychodzą reguły Incoterms, skrót od International Commercial Terms, opracowane po raz pierwszy w 1936 r. przez paryskie Międzynarodowe Izby Handlowe (ICC) jako zbiór ogólnie przyjętych zasad interpretacji warunków handlowych.
Incoterms rozważania
Kiedy towar, który sprzedajesz za granicę, dotrze do miejsca przeznaczenia, kraj docelowy wymaga uiszczenia wszelkich obowiązujących podatków i opłat administracyjnych, lokalnych opłat logistycznych, itp. Wiele z nich może być dla firmy zaskoczeniem i wiązać się z nieprzewidzianymi kosztami.
Nic w tym dziwnego. Taryfy i podatki różnią się znacznie na całym świecie.
A przecież Kupujący zanim zdecydują się na zakup, chcą poznać cenę ostateczną towaru, która uwzględnia wszystkie koszty. Nie zawsze jest to łatwe do określenia.
Warto już podczas rozmów handlowych i negocjacji, a najpóźniej na etapie sporządzania umowy handlowej:
- określić, kto zajmuje się pakowaniem, etykietowaniem, operacjami przeładunkowymi, załadunkiem i rozładunkiem towarów lub napełnianiem i zdejmowaniem pojemników, a także procedurami kontrolnymi,
- ustalić indywidualne obowiązki każdej ze stron w procesie wypełniania formalności wywozowych i / lub importowych, przepisów prawnych i podatków celnych oraz dostarczania wszystkich wymaganych dokumentów,
- doprecyzować, kto ponosi koszty i ryzyka związane z dostawą.
Reguły Incoterms 2010
Reguły Incoterms to zestaw zasad określających obowiązki sprzedawców i kupujących (obowiązują eksportera i importera) w zakresie dostaw towarów w ramach umowy sprzedaży. Ich stosowanie nie jest obowiązkowe. Ze stosowania reguł Incoterms wyłączeni są spedytorzy.
Firmy na całym świecie stosują reguły Incoterms, aby ustalić kto jest odpowiedzialny za wysyłkę, ubezpieczenie i cła dostarczanego towaru.
Reguły Incoterms są powszechnie stosowane w umowach międzynarodowych. Stosowanie reguł Incoterms przyczynia się do zmniejszenia ilości nieporozumień pomiędzy stronami kontraktu, minimalizując potencjalne spory handlowe. Incoterms są uznawane na całym świecie przez sądy i inne organy.
Reguły Incoterms pomagają inwestorom uniknąć kosztownych nieporozumień, wyjaśniając zadania, koszty i ryzyko związane z dostawą towarów od sprzedawców do kupujących.
INCOTERMS przeszły zasadnicze zmiany w 1953, 1967, 1976, 1980, 1990, 2000, a ostatnio w 2010 roku. Trwają prace nad nową wersją warunków Incoterms, które powinny zacząć obowiązywać w 2020 roku. W prace te zaangażowanych jest nasz Ekspert, trener Incoterms.
Po raz pierwszy opublikowane przez ICC w 1936 r., warunki Incoterms zapewniają międzynarodowo akceptowane definicje i zasady interpretacji dla najbardziej powszechnych terminów handlowych stosowanych w umowach sprzedaży towarów.
Zasady dotyczące transportu morskiego i śródlądowego:
FAS – Free Alongside Ship: Ryzyko przechodzi na kupującego, w tym pokrycie wszystkich kosztów transportu i ubezpieczenia, po dostarczeniu go wraz ze statkiem (realistycznie pod wskazanym terminalem portowym) przez sprzedającego. Obowiązek odprawy eksportowej spoczywa na sprzedawcy.
FOB – Bezpłatne na pokładzie: ryzyko przechodzi na kupującego, w tym na pokrycie wszystkich kosztów transportu i ubezpieczenia, po dostarczeniu go na statek przez sprzedającego. O krok dalej niż FAS.
CFR – Koszt i fracht: Sprzedawca dostarcza towary i ryzyko przechodzi na kupującego na pokładzie statku. Sprzedawca organizuje i płaci koszty i fracht do wymienionego portu docelowego. O krok dalej niż FOB.
CIF – Koszt, ubezpieczenie i fracht: Ryzyko przechodzi na kupującego, gdy dostarczono go na statek. Sprzedawca organizuje i płaci koszty, fracht i ubezpieczenie do portu docelowego. Dodaje koszty ubezpieczenia do CFR.
Zasady dotyczące dowolnego trybu lub rodzaju transportu:
EXW – Ex Works: Sprzedawca dostarcza towar do dyspozycji kupującego na terenie sprzedawcy. Długo trzymany jako najkorzystniejszy termin dla nowych eksporterów, ponieważ stanowi minimalne zobowiązanie wobec sprzedawcy. W przypadku tych transakcji kupujący ma ograniczony obowiązek dostarczenia sprzedawcy informacji o eksporcie.
CPT – Przewóz zapłacony: sprzedawca dostarcza towar do przewoźnika w uzgodnionym miejscu, przenosząc ryzyko na kupującego, ale sprzedawca musi zapłacić koszt przewozu do wskazanego miejsca przeznaczenia.
CIP – Przewóz i ubezpieczenie zapłacone: sprzedawca dostarcza towary przewoźnikowi w uzgodnionym miejscu, przenosząc ryzyko na kupującego, ale sprzedawca płaci za transport i ubezpieczenie do wskazanego miejsca przeznaczenia.
DAT – Dostarczone w Terminalu: sprzedawca ponosi koszty, ryzyko i odpowiedzialność do czasu rozładowania (dostarczenia) towarów w wyznaczonym nabrzeżu, magazynie, stoczni lub terminalu w miejscu przeznaczenia. Opłaty demurrage lub aresztowanie mogą dotyczyć sprzedawcy. Sprzedawca usuwa towary do eksportu, a nie import. DAT zastępuje DEQ, DES.
DAP – Dostarczono na miejsce: sprzedawca ponosi koszt, ryzyko i odpowiedzialność za towary, dopóki nie zostanie udostępniony kupującemu w wyznaczonym miejscu przeznaczenia. Sprzedawca usuwa towary do eksportu, a nie import. DAP zastępuje DAF, DDU.
DDP – Dostarczone cło zapłacone: sprzedawca ponosi koszt, ryzyko i odpowiedzialność za odprawione towary we wskazanym miejscu przeznaczenia w momencie sprzedaży przez kupujących. Kupujący jest odpowiedzialny za rozładunek. Sprzedawca jest odpowiedzialny za odprawę celną, cła i podatki, więc kupujący nie jest „importerem dokumentacji”.
Incoterms – typowe błędy importerów i eksporterów
w stosowaniu reguł
Incoterms zostały opracowane w celu uproszczenia transakcji międzynarodowych i zapewnienia ich maksymalnego bezpieczeństwa. Istnieje wciąż wiele powodów, dla których nie udaje się osiągnąć tego celu.
W większości przypadków jest to spowodowane brakiem dostatecznej wiedzy na temat warunków Incoterms, a także brakiem maksymalnej staranności w stosowaniu reguł Incoterms.
Zdarza się, że strony wybierają niewłaściwe reguły Incoterms dla swoich transakcji, używają przestarzałych reguł, albo niepoprawnych skrótów. Te błędy mogą firmę dużo kosztować. Znajomość stosowania warunków Incoterms zyskasz dzięki udziałowi w naszych szkoleniach z Incoterms prowadzonych przez Eksperta zaangażowanego w prace nad wydaniem polskiej wersji Incoterms.
Należy pamiętać, że poprawne wersje skrótów zawsze zawierają trzy litery!
Więcej na temat skrótów oznaczających warunki dostawy, znajdziesz w artykule naszego Eksperta Zrozumieć Incoterms
Incoterms – wykluczenia
Incoterms nie obejmują praw własności, zaistnienia tzw. siły wyższej i naruszenia warunków umowy. Dlatego te aspekty strony ustalają indywidualnie i oddzielnie wprowadzają do umowy. Reguły Incoterms, z wyjątkiem warunków C, nie przypisują odpowiedzialności za zorganizowanie ubezpieczenia. Ubezpieczenie ładunku stanowi zatem oddzielny koszt dla kupujących.
Incoterms – podsumowanie
Jak widzisz zastosowanie Incoterms do umów sprzedaży i zakupu ułatwia globalny handel i pomaga partnerom w różnych krajach zrozumieć się nawzajem. Użycie reguł wymaga jednak precyzji i pełnego zrozumienia ich zawartości.
Incoterms to standardy handlu zagranicznego akceptowane na całym świecie.
Używaj tylko standardowych skrótów!
Każdy inny kod nie będzie chronił twojej transakcji!
Innych specjalistów zainteresowały także artykuły:
Redukcja kosztów zakupów
Wybór dostawcy: Kryteria wyboru dostawcy
Kryteria oceny dostawcy, czyli jak kształtować długookresowe relacje z dostawcą?
